Mutsuzluk Oyunu ...

Erteliyoruz yaşamları, Yaşanmamışlıkları... Vazgeçiyoruz hemen,diretmiyoruz.. Ben istedim ama demekle yetiniyoruz.. Payımıza düşen ise hep istemek, Ama asla elde edememek... Belki de elde etme fikri korkutuyor bizi.. Bir adım ilerisini hesap etmek yoruyor, ürkütüyor. Oysa istemek ne kadar kolay ve hesapsız... İstediğimiz o şey her neyse mutlu olmam için şart diyoruz. Bir yanımız 'bunu mutlaka başarmalı, Hayata geçirmelisin' derken, Diğer yanımız evet çok istiyorum Ama o çok istediğim şeyi elde ettiğimde Ya düşündüğüm kadar mutlu olamazsam? En iyisi ben istemeye fakat hiç birşey yapmamaya devam edeyim diyor... Bu ikilem arasına sıkışıp,korkan yanımızın ağır basmasına göz yumarak, Bir adım ileri gitmekten alıkoyuyoruz kendimizi... Mucizevi bir varlık olduğumuzu unutup,aciz rolüne bürünüyoruz. Korkularımızla hayatlarımızdan oluyoruz... Beynimiz bize oyun oynuyor, Oysa hayat sahnesinin başkahramanı olmak varken, Neden Erteliyoruz Hayatımızı ???